De UPside van Crisis – De valkuilen van crisiscommunicatie in een hypernerveuze samenleving

Gepubliceerd op: 14-10-2025

Altijd paraat en altijd bereikbaar?
De valkuilen van crisiscommunicatie in een hypernerveuze samenleving

We leven in een tijd waarin alles snel moet: binnen een paar minuten reageren op je berichten, pakketten binnen een dag geleverd, we moeten altijd bereikbaar zijn en staan altijd aan. Onlangs waarschuwde de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving dat we leven in een ‘hypernerveuze samenleving’ waarin prestatiedruk, versnelling en individualisme ons welzijn bedreigen.

Voor crisiscommunicatie betekent dit iets fundamenteels: bereikbaarheid is belangrijk, maar over bereikbaarheid nadenken is nog belangrijker. Binnen ons vak is bereikbaarheid essentieel, maar nog belangrijker is dat je bewust afspreekt wie wanneer bereikbaar is. Zo kan je snel reageren zonder dat het team continu onder druk staat.

Crisiscommunicatie in het tempo van nu
In een crisisteam zit je op de eerste rij op het moment dat er iets misgaat. Of het nu een incident bij een klant, een negatieve media-uiting, een datalek of een intern misstand is: je wordt gebeld, geappt en gemaild. Het lijkt bijna vanzelfsprekend dat iedereen 24/7 bereikbaar moet zijn. Maar in een samenleving waar burn-out en mentale druk toenemen, is dat een recept voor stress.

Bewuste keuzes maken is essentieel. Niet elk incident vereist dat iedereen direct reageert. Piketdiensten zijn een manier om de last te verdelen: één teamlid staat stand-by terwijl de rest van het team kan werken zonder continue afleiding. Maar let op: zelfs als een crisis maar één keer per jaar voorkomt, kan dat betekenen dat medewerkers in feite het hele jaar bereikbaar moeten zijn “voor het geval dat”. Dat is precies de mentale druk die de RVS waarschuwt.

Communicatie gaat twee kanten op
In een crisis gaat het om intern én extern communiceren. Intern moet iedereen weten wat er speelt en wat er van hen verwacht wordt. Extern wil je transparant zijn richting stakeholders en publiek. Maar stel je voor: een team dat continu gealarmeerd wordt, onder hoge druk moet communiceren en keer op keer een overvolle agenda. Dat leidt tot fouten, onduidelijkheid en uiteindelijk meer reputatieschade dan nodig.

Mijn advies

• Vind de balans tussen paraat staan en ru
  Het doel van crisiscommunicatie is regie behouden. Maar dat betekent niet dat je team zichzelf moet opbranden om altijd direct te antwoorden. Het betekent wel dat je vooraf afspreekt: wie doet wat, wanneer en via welke kanalen. Duidelijke afspraken over bereikbaarheid, rustmomenten en piketdiensten voorkomen dat je team uitgeput raakt voordat de crisis begint.
• Zet rust in als strategisch middel. Net zoals de RVS pleit voor ‘alledaagse vertraging’ en ruimte voor creativiteit en bezinning, kan ook een crisisteam profiteren van bewuste rust. Leg momenten vast waarin medewerkers offline zijn, plan rotaties in piketdiensten en benadruk dat bereikbaarheid niet alles is. Juist in een hypernerveuze samenleving kan het nemen van tijd om weloverwogen te reageren het verschil maken tussen een chaotische en een gecontroleerde crisisaanpak.

De UPside
Crisiscommunicatie in een hypernerveuze samenleving vraagt om meer dan snelheid. Het vraagt om bewuste keuzes: wie is wanneer bereikbaar, hoe verdelen we taken, en hoe zorgen we dat het team gezond blijft? Alleen als je de rust bewaakt, kan je effectief handelen wanneer het écht nodig is. Bereid zijn betekent niet altijd maar aan staan, het betekent ook weten wanneer je even uitstaat.

In een wereld die 24/7 van ons vraagt, is strategische rust geen luxe maar noodzaak. Het is de sleutel tot mentale veerkracht én succesvolle crisiscommunicatie!